W terminologii nauk przyrodniczych „HABITAT” jest rozumiany jako „środowisko, w którym zespoły poszczególnych gatunków organizmów znajdują najdogodniejsze warunki życia”.
Na podstawie tej definicji można scharakteryzować pewne podstawowe cechy Habitatu człowieka, rozumując Go jako część środowiska naturalnego i kulturowego.
ze Wstępu
W okresie od XV do połowy XVI w. na Śląsku wznoszono kościoły halowe o trzech typach układów przestrzennych: z prezbiterium jednonawowym, z prezbiterium trójnawowym halowym zakończonym trzema wielobokami (występujące wcześniej), z prezbiterium halowym z obejściem (nowy układ), niekiedy z kaplicami przy prezbiterium lub korpusie. Budowle były wysokie, ale nie przesadnie wysmukłe. Wnętrza naw przekrywano nowymi typami sklepień: bogatymi sklepieniami gwiaździstymi, sieciowymi o różnych układach żeber oraz kryształowymi.
Pierwsze kościoły halowe na Śląsku zaczęto wznosić w 1 tercji XIII w. (Wrocław, Oleśnica, Dzierżoniów). Były to kościoły parafialne o prostym układzie przestrzennym, na który składał się prostokątny bezwieżowy korpus oraz prostokątne prezbiterium.
Nakład wyczerpany
Nakład wyczerpany
Od powstania pierwszych kolosalnych rzeźb figuralnych – a więc od czasów prehistorycznych – obiekty te, dominując nad otoczeniem, fascynowały nie tylko wielkością, przekraczającą wysokość człowieka. Początkowo były częścią kultu, odzwierciedlały też prestiż grup społecznych i rangę twórców, lecz z upływem czasu stawały się jedynie historycznymi pomnikami.
Fragment wstępu
Posiadamy w sprzedaży egzemplarze z własnoręcznym podpisem Autora.
